5____ 4 روز............. تا تولد (حرف دل )

هوا بس ناجوانمردانه دلگیر است و من بر آن شدم که در این غروب دلگیر  قلم را به یاری حرفهای خویش

بطلبم و با رقص آن بر سپیدیهای کاغذ چند سطری را برای تسکین لحظه های دلتنگی خود بنوسمو آنها را

تقدیم میکنم به ساکنان وادی دل.

تقدیم به همه کسانی که از زندگی جز کوله باری آرزو چیزی ره توشه سفر ندارند

تقدیم به همه کسانی که در بیغوله زندگی اسیر بازیچه های سرنوشتند.

تقدیم به همه کسانی که قلبهایشان در گذر از جاده های ناهموار زندگی ناخواسته شکسته است.

تقدیم به کسانی که از زندگی جز رنج چیزی ندیده اند، اما دلهایی پاک و ضمیری بی آلایش دارند.

تقدیم به کسانی که پرواز را می فهمند ولی دنیای بی رحم بال پروازشان را شکسته و قدرت پرواز و فریاد

را از آنها گرفته است.

تقدیم به کسانی که اکنون همچو من گوشه ای را با خود خلوت کرده و حرفهای دلشان را بر تن سفید

کاغذ می نویسند.

دخترم باشد که در روزگاران نظاره گر حرفهای تنهایی ام باشی.